شاتر

شاتر جلو و میان لنز

شاتر جلو یا میان لنز از چندین تیغه ضدنور نازک تشکیل شده که سریعا با حرکت چرخشی باز و بسته می شوند. تا شعاع نور را برای نوردهی هنگام فشردن خلاص کننده از خود عبور دهد. این اشاتر مرکزی تأثیر یکنواختی بر کل تصویر می گذارد. و برای باز اکردن و بستن مسیر نور فقط نیاز به حرکت مختصری دارد. هم چنین هم زمانی این عمل با فلاش بسیار ساده است: اتصال مدار الکترونیک) شلیک هنگامی برقرار میشود که تیغه های شاتر کاملا باز هستند. اغلب دوربین های کوچک (کامپکت) عمل شاتر و دیافراگم را ترکیب می کنند.

شاتر پشت یا کانونی لنز

شاتر پشت یا کانونی (اف پی) برای دوربین هایی با لنزهای قابل تعویض بسیار عملی تر است. (تا زمانی که شاتر فیلم را پوشانده می توان لنز را تعویض کرد.) شاترهای کانونی در دوربین های مدرن قطع کوچک به شکل تیغه های فلزی کشویی هستند. در نوع دیگر دو پرده پارچه ای چرخنده وجود دارد.

تیغه یا پرده اول باز شده تا نوردهی آغاز گردد، دیگری در پی آن احرکت کرده تا دوباره نور را مسدود گرداند. برای زمان های کوتاه انوردهی دو تیغه (پرده) آنقدر نزدیک و به دنبال هم در امتداد فیلم حرکت می کنند که عملا شکافی بین آنها برای نوردهی تصویر شکل می گیرد. بعد از هربار عکس گرفتن تیغه ها یا پرده ها چرخیده به جای اول باز می گردند، این بار روی هم قرار می گیرند تا از نور خوردن بعدی جلوگیری شود، حال شاتر آماده استفاده مجدد است.

هم چنین داشتن یک شاتر کانونی به معنای امکان عبور انور از لنز و تأمین تصویر برای دیدن و فوکوس کردن از طریق یک سیستم انعکاسی واحد است و از آنجا که یک شاتر می تواند برای طیفی از لنزها با فواصل كانونی متفاوت استفاده شود، نیازی به داشتن یک شاتر میان لنز در هرکدام نیست. ردیف معمول سرعتهای شاتر، در هردو نوع شاتر عبارت اند از:

۱ / ۵۰۰ , ۱ / ۲۵۰ , ۱/ ۱۲۵ ,۱ / ۶۰ ,۱ / ۳۰ ,۱ / ۱۵ ,۱ / ۸ ,۱ / ۴ ,۱ / ۲ ,۱ ثانیه

دوربین های پیشرفته مجهز به شاترهای کانونی ممکن است این توالی را تا ۱/ ۸۰۰۰ ثانیه  ادامه دهند. اغلب دوربین های تک لنز انعکاسی مدرن از شاترهای کانونی الکترونیک با زمان نوردهی تا ۳۰ ثانیه، یا زمان بی استفاده می کنند.

شاترهای میان لنز با قطر زیاد برای ویوکمراها دارای تیغه های بزرگ و کندی هستند که نمی توانند سریع تر از ۱/ ۲۵۰ ثانیه عمل کنند. این توالی دو برابر / نصف تنظیمات شاتر (در بعضی موارد اعداد گرد شده اند) مکمل مقیاس اعداد دیافراگم در نوردهی فیلم اند. یعنی، میزان نوردهی ۱/ ۳۰ ثانیه با اف/۸ مساوی ۱/۶۰ ثانیه با اف/۵٫۶ مساوی ۱ / ۱۵ ثانیه با اف/۱۱ است. انتخاب آن در عمل وابسته به عمق میدان و نوع حرکت ثابت یا محوی ست که انتظار دارید.

سرعتهای شاتر آمده در فوق طیف وسیعی از نوردهیها را امکان پذیر می سازند. ترکیب اینها با طیف مشابه ای از اعداد دیافراگم یک لنز به معنای پوشش طیف وسیعی از وضعیت های روشنایی موضوع ست. یعنی گستره ۱۰۶۴۰۰۰ یا بیشتر، که شامل هرچیزی از نور شمع گرفته تا درخشان ترین روز تابستان می گردد.

سرعت های طولانی تر

اگر نیاز به سرعتی طولانی تر از آن چه بر مقياس سرعتهای شاتر آمده دارید باید به سراغ تنظیم بی بر دوربین روید. (حرف بی لاتین جایگزین کلمه بریف به معنای دستور یا کلمه “بالب به معنای حباب پس از استفاده عکاسان اولیه از یک حباب هوا و سیستمی لوله ای شکل برای باز نگه داشتن شاتر است.) بر تنظیم بی، شاتر با فشردن دکمه خلاص کننده باز شده و تا زمانی که ادکمه فشرده نگه داشته شود شاتر باز می ماند، برای این کار معمولا از یک کابل خلاص کننده استفاده می شود.

شاتر میان لنز

شاتر میان لنز با هر سرعتی می تواند از فلاش استفاده کند. کار با شاتر کانونی کمی مشکل تر است زیرا فلاش باید زمانی زده شود که تمام کادر فیلم در معرض نوردهی باشد . در غیر این صورت فقط قسمتی از تصویر نور خورده و مشخص می گردد. اتصال شلیک فلاش زمانی برقرار می شود که انتهای پرده بازشونده به منتهی الیه کادر رسیده باشد. اگر برای فلاش از سرعت شاتر مشخص شده بر دوربین، یا هر سرعت پایین تری استفاده کنید، چون پرده دوم حرکت نکرده و كل سطح فیلم بی حفاظ است آمادگی نوردهی وجود دارد. (به کتاب راهنمای دوربین تان رجوع کنید، اما کلا از سرعت های سریع تر از ۱ /
۱۲۵ ثانیه با دوربین های ۳۵ میلی متری مجهز به شاترهای كانونی تیغه فلزی؛ یا ۱ / ۶۰ ثانیه با شاترهای کانونی پرده ای بزرگ ۶۷۷ سانتی متر اجتناب کنید.)
شاتر میان لنز با هر سرعتی می تواند از فلاش استفاده کند. کار با شاتر کانونی کمی مشکل تر است زیرا فلاش باید زمانی زده شود که تمام کادر فیلم در معرض نوردهی باشد.

 در غیر این صورت فقط قسمتی از تصویر نور خورده و مشخص می گردد. اتصال شلیک فلاش زمانی برقرار میشود که انتهای پرده باز شونده به منتهی الیه کادر رسیده باشد. اگر برای فلاش از سرعت شاتر مشخص شده بر دوربین، یا هر سرعت پایین تری استفاده کنید، چون پرده دوم حرکت نکرده و كل سطح فیلم بی حفاظ است آمادگی نوردهی وجود دارد. (به کتاب راهنمای دوربین تان رجوع کنید، اما به طور کلی از سرعت های سریع تر از ۱ / ۱۲۵ ثانیه با دوربین های ۳۵ میلی متری مجهز به شاترهای کانونی تیغه فلزی؛ یا ۱/ ۶۰ ثانیه با شاترهای کانونی پردهای بزرگ ۷×۶ سانتی متر اجتناب کنید.)

زمان بندی شاتر های میانی و کانونی

شاترهای میان لنز و کانونی که به صورت الکترونیکی زمان بندی شده اند. راحت با مدارات نورسنجی، فوکوس خودکار و جلوبرنده فیلم دوربین های قطع کوچک یکپارچه میگردند. آنها توان ارائه سرعتهای شاتر “غیراستاندارد را دارند.  البته زمانی که سیستم تحت کنترل نورسنج خودکار قرار گیرد. قدرت عملیاتی توسط باطری اصلی دوربین تأمین می گردد. (شاتر الکترونیک میان لنز برای ویو کمرا دارای محفظه باطری است.) به هر حال، اگر باطری ضعیف یا مدار نورسنج دوربین خاموش باشد. بسیاری از شاترهای الکترونیکی با سرعت پیش فرض ۱/ 60 ثانیه کار می کنند. در بعضی شاترها تمام اعمال متوقف می شوند.

عکس

پس از گرفتن یک عکس، تمام شاترهای کانونی و بیشتر شاترهای میان لنز، مکانیکی یا الکترونیکی. قبل از آمادگی شلیک برای عکس بعدی باید به جای اول کشیده شوند. اغلب مواقع کوک شدن مکانیزم با جلو رفتن فیلم صورت میگیرد و کمتر توجه را جلب می کند. معمولا ویوکمراها دارای یک اهرم کوک مجاور شاتر هستند. و قبل از چکاندن شاتر باید توسط اهرمی دیگر یا کابل خلاص کننده فعال شوند.

مقالات مرتبط:

مجموعه لنزها

انواع قطع دوربین، قطع بزرگ، قطع متوسط، قطع کوچک

مگاپیکسل چیست؟

نکاتی در مورد لنز

نکاتی در مورد عکاسی