نورپردازی کاملا کنترل شده

نور پردازی

اگر در استودیو، و یا هر جای دیگر که کاملا تحت کنترل است مشغول به کار اید، سعی نمایید برای تکمیل نورپردازی موضوع، چراغ ها را تک تک اضافه کنید – هر چراغی باید نقشی خاص ایفا نماید. بهتر است دوربین را بر سه پایه مستقر کرده تا هربار پس از تغییر نور امکان بررسی نتایج را از آن نقطه دید بیابید.

از تاریکی شروع کنید

نور اصلی را روشن نمایید (نرم یا تند) و به دنبال بهترین محل قرار گیری آن باشید. اگر صرفا خواهان نمایش یک سطح بافت دار تنها هستید – مانند یک تکه پارچه، یا یک تخته کوب رنگ ورورفته – یک منبع نور تند را از جهتی مورب امتحان کنید. نور با گذر از روی سطح موجب تأکید بر تمامی بافت و خطوط موجی شکل آن می شود. اما مراقب باشید، اگر این به معنای دریافت نور بسیار بیشتر یک طرف نسبت به دیگری است – منبع نور را عقب تر ببرید.

ایرادات و راه حل های رفع آن ها

یک نور تند تک احتمالا فرورفتگی های سطح را به صورت حفره های بی حالت اغراق شده نشان می دهد. همچنین، اگر عکس شامل سطوح ظاهری دیگری در زوایای متفاوت باشد، احتمال دارد بعضی کاملا از بین رفته یا در سایه ها گم شوند. یک راه حل گنجاندن یک نور دوم یا پر کننده (فیل لایت) است.

اما اگر این نور یک سری سایه های تند جدید ایجاد کند عکس صحنه پردازی شده و تئاتری به نظر خواهد رسید، زیرا ما برای دیدن جهان با یک خورشید شرطی شده ایم، نه دوتا. برای اجتناب از این حالت سعی کنید نوری بسیار پخش اضافه کنید – احتمالا فقط نور اضافی (اسپیل لایت) از منبع اول منعکس شده از یک مقوای منعکس کننده سفید – که برای آشکار ساختن جزئیات در سایه ها کفایت کند. منعکس کننده (رفلکتور) باید کاملا بزرگ باشد، و احتمالا در نزدیکی دوربین قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود مقداری از نور را به سایه های واقع در دید لنز هدایت می کند. اگر بدین روش قادر به ایجاد نور پرکننده کافی نیستید، سعی کنید مقوای منعکس کننده را با چراغ جداگانه ای روشن نمایید. پیشنهاد دیگر تغییر نور تند اصلی به کیفیتی نرم تر است، شاید با پخش (دیفیوز) کردن آن.

توجه به فاصله ی پس زمینه

اگر فاصله پس زمینه عکس تا موضوع شما زیاد باشد، می توان آن را مستقلا با منبع نور سومی روشن ساخت (احتمالا محدود شده با بارن دورها) تا از موضوع اصلی واقع در جلو جدا گردد.
از طرف ديگر مراقب باشید که اگر امکان ایجاد سایه های مغشوش متقاطع وجود دارد، نور مستقیم را به دیگر نواحی پخش نکنید. درواقع، زمانی که ترکیب گسترده ای از موضوعات و سطوح مختلف در یک عکس واحد دارید، بهتر است از یک منبع نور بزرگ جهت دار و نرم استفاده کنید (یعنی از یک کنار و / یا بالا). این امر می تواند موضوع را بدون کنتراست شدید و خطوط سایه قالبی پیکربندی نماید، ارائه یک جلوه طبیعی مانند نور روز ابری از یک پنجره بزرگ یا درگاه.

توجه به نقطه دید

تقریبا چنین تعریفی از تکمیل نور در مورد پرتره رسمی استودیویی نیز صادق است. درباره نقطه دید و قیافه گرفتن (پز دادن) تصمیم بگیرید، سپس جهت نور اصلی را تنظیم کنید، خصوصا مراقب اثر آن بر سایه بینی و چشم ها باشید. برای یک عکس سه چهارم سر به دقت فکر کنید قسمت روشن تر باید نواحی بزرگتر یا کوچک تر صورت باشد.

اگر اختلافی باشد، فکر کنید چه قدر جزئیات واقع در سایه نیاز به ترمیم با یک منعکس کننده دارند. اگر قصدتان تأکید بر یک خط خارجی (آوت لاین) جذاب است می توان پس زمینه را غیریکنواخت روشن کرد، برای این که قسمت های تیره تر مدل در مقابل روشن ترین قسمت پس زمینه آشکار شود.

بهتر است نورهای پس زمینه کاملا مستقل باشند

تا امکان کنترل بسیار بیشتری برای تان فراهم آید. و حتی می توان یک اسپات ضعیف یا فاصله دار برای نور حاشیه مو، شانه ها با دست ها از بالا در پشت اضافه کرد. گرچه، با خطر به اصطلاح نور دادن بیش از حد مواجه اید که مدل نشسته را در تنگنا قرار میدهد. او از ترس خراب شدن چیدمان بسیار منظم شما مجاز به حرکت بیش از چند اینچ نیست، و این امر پرترهای خشک و خودپسندانه نتیجه می دهد. هرچه نورپردازی عام تر و ساده تر باشد، با آزادی بیشتری می توان بر حالت چهره و پز دادن به افراد متمرکز شد.