ترکیب بندی و فوکوس
قدیمی ترین و مشکل ترین شیوه ترکیب بندی و فوکوس دقیق همچنان در دوربین های قطع بزرگ حرفه ای ویو کمرا استفاده می شود. یک صفحه شیشه ای مات در پشت دوربین امکان تصویر ایجاد شده توسط لنز را فراهم می آورد. وقتی فیلم را در دوربین م دهید دیگر امکان دیدن تصویر بر صفحه مات وجود ندارد.
آرایشی دیگر، که تاریخ آن به دوربین های اولیه اماتوری برمی گردد، وجود منظره یاب مستقل قرار گرفته در بدنه دوربین همانند دوربین های کوچک (کامپکت) امروزی است. این روش دید جداگانه مستقیمی از موضوع می دهد، و با دریچه ای به همان زاویه دید و تناسب ابعادی تصویر لنز دوربین می دهد قاب بندی می گردد. مشکل سیستم منظره یاب مستقیم این است که گرچه موضوعات دور کاملا درست کادر بندی می شوند، ولی هرچه به موضوع نزدیک تر شوید جابه جایی و عدم دقت تصویر نسبت به آنچه در منظره یاب می بینید خواهید بود. از آنجا که این خطا به سبب نقاط دید جداگانه، موازی لنز دوربین و منظره یاب است خطای دودید، (خطای پارالکسی) نام دارد. داخل دریچه منظره یاب یک خط تصحیح برای نمایش ارتفاع واقعے تصویر هنگام عکاسی از فواصل نزدیک وجود دارد.
برای فوکوس کردن لنز بر انواع دوربین های ساده منظره یاب مستقیم احتمالا فقط نمادهایی مناظر فاصله دور، افراد در فاصله متوسط یا پرتره از فاصله نزدیک) وجود دارند. تعداد کمی از دوربین های کیفیت بالای ۳۵ میلی متری یا قطع متوسط منظره یاب مستقیم (دیدبلیو) از یک سیستم فاصله سنج دقیق و دستی برخوردارند. تصویر را دوبار می بینید: یک بار مستقیما از طریق منظره یاب، دیگری کانال شده (از طریق یک آیینه و دریچه) از نقطه دید دیگری جلوی بدنه دوربین دید دوم روی محدوده مرکزی اولی قرار می گیرد، و با تغییر فوکوس لنز به جهتی حرکت می کند. وقتی جزئیات موضوع دو تصویر در یک فاصله مشخص بر هم منطبق شوند، یعنی تصویر آن قسمت موضوع دقیقا فوکوس شده است عدسیهای داخل منظره یاب نیز ممکن است برای اصلاح خطای پارالکسی متناسب با تنظیم فوکوس حرکت کنند.
اکثر دوربین های کوچک منظره یاب مستقیم امروزی از سیستم فاصله سنج خودکاری بهره می برند که امکان فوکوس خودکار (ای اف) را فراهم می آورند. هنگامی که دکمه خلاص کننده شاتر را میفشارید، فاصله موضوع با نوعی از فاصله سنج الکترونیکی سنجیده میشود فوکوس لنز به صورت خودکار بر تنظیم مناسب قرار می گیرد.
سیستمهای ترکیب بندی و فوکوس عکس فوق در اغلب موضوعات عادی نسبتا موفق عمل می کنند. برای دقت واقعی نیازمند دیدن تصویر لنز دوربین هستید. دوربین های تک لنز انعکاسی بدون کندی و زحمت ویوکمرا) این امکان را با قرار دادن آیینه ای در پشت لنز برای منعکس ساختن تصویر بر صفحه فوکوس قابل رؤیتی نزدیک به بالای بدنه دوربین فراهم می سازند. این آیینه بلافاصله قبل از نوردهی از مسیر فیلم کنار می رود.
وجود یک صفحه فوکوس تنها سیستم موجود بر دوربین فیلم است که جمله معروف هرچه میبینید همان است که به دست می آورید در مورد آن صادق است. این روش توان نمایش دقیق آثار بصری عمق میدان را با دیافراگم های متفاوت و لنزهایی با فواصل کانونی مختلف بر تصویر دارد. دوربینهای تک لنز انعکاسی طوری طراحی شده اند که هنگام ترکیب بندی و فوکوس دیافراگم را در بازترین حالت روشن ترین تصویر، کمترین عمق میدان نگه دارند. بنابراین، نیازمند سیستمی هستید که همزمان با شلیک شاتر سریعا دیافراگم را تا حد تنظیم شده ببندد، با امکان دیدن پیش نمایش (پری ویو) برای امتحان دقت وضوح تصویر. این را پیش نمایش عمق میدان می گویند. بیشتر دوربین های ۳۵ میلیمتری دارای سیستم فوکوس خودکار بوده ولی امکان فوکوس دستی را نیز دارند.