ترکیب و تناسب تصاویر

ترکیب تصویر در دوربین

می توانید فقط تا آنجا پیش روید که مستقیما به موضوع نگاه کنید. ترکیب بندی

(کمپوزیسیون – برای خواندن مطالبی در مورد کمپوزیسیون و فوکوس روی آن کلیک کنید.) باید با نگاه از میان دوربین انجام شود، زیرا هر گونه تأثیر دیگر در آن مشخص می گردد.

بعضی مفید هستند، مابقی نه چندان، با دوربین های دیجیتال و پشتی های پولاروید می توانید ترکیب بندی انتخابی خود را قبل از گرفتن عکس اصلی ببینید. این کار برای مواقعی که با مشتریان تجاری و مدیران هنری سرو کار دارید و یا خصوصا زمانی که مطمئن نیستید در کادر چه می خواهید مثمر ثمر است.

بسیاری از عکاسانی که از قطع متوسط یا بزرگ استفاده می کنند از پشتی پولاروید هم استفاده می کنند یعنی ابتدا ترکیب بندی و نوردهی خود را با فیلم فوری امتحان می کنند. به طور روزافزون دوربین های دیجیتال جایگزین پشتی های پولاروید می گردند.

آشکارترین تغییر در روش کار با دوربین نسبت به چشم اجبار به کار کردن در کادری با حواشی، گوشه ها و تناسب پهنا به ارتفاع مشخص است.

منظره یاب یا صفحه فوکوس مانند یک ورق کاغذ است – قادر به طراحی روی آن نیستید، اما باید از درون کادر آن عکس های خود را ببینید و نظم دهید و در مورد تعادل و تناسبهای درجه یا رنگ، استفاده از خطوط، بهترین محل قرارگیری موضوع اصلی، و مانند آنها تأمل کنید.

بعضی سیستم های منظره یاب ترکیب بندی را بسیار راحت تر از بقیه انجام می دهند. یک منظره یاب مستقیم با طراحی ضعیف، یا تصویری وارونه بر صفحه یک ويوكمرا، نیاز به زمان و تجربه بیشتری برای ترکیب کردن تصویر دارد تا یک سیستم نوری تکلنز انعکاسی مدرن.

دوربین مناسب برای انجام دقیق ترکیب بندی

یک دوربین دیجیتال با داشتن یک صفحه نمایش راحت ترین راه دیدن تصویر را قبل از گرفتن عکس اصلی در اختیار می گذارد؛ با چنین دوربینی امکان گرفتن تعداد عکس های بیشتری هم میسر است و از این رو شانس بیشتری برای رسیدن به عکسی از لحظه دلخواه فراهم می شود، خصوصا در موقعیت های سریع حرکتی.

از صفحه نمایش دوربین دیجیتال برای نشان دادن عکس به مشتریان بالقوه نیز می توان استفاده کرد: نمایش واضحی از تصویر دارد، اما حواس تان باشد – به لحاظ نوردهی معمولا یک تا دو استاپ (دیافراگم) اشتباه دارد، بنابراین کیفیت نهایی مقداری متفاوت خواهد بود. 

استفاده از دوربین به این معنا نیز هست که علاوه بر چشمان خود از تمام فنون عکاسی، مانند عمق میدان کم یا زیاد (برای خواندن مقاله در مورد عمق میدان روی آن کلیک کنید.)، محو شدگی، انتخاب فاصله کانونی (جهت مطالعه مقاله ی مربوطه روی آن کلیک کنید.)، و غیره هم برخوردار خواهید شد – معمولا برای تقویت اهداف مورد نظرتان نه تضعیف شان.

تناسب ها

اغلب دوربین ها عکس های مستطیل شکل می گیرند، بنابراین اولین تصمیم گیری در مورد انتخاب ترکیب بندی افقی یا عمودی است.

بعضی مواقع این انتخاب به واسطه تناسب خود موضوع، با نحوه استفاده از نتیجه قطع افقی برای تلویزیون یا صفحه کامپیوتر، عمودی برای صفحه آرایی یک کارت نمایش یا جلد مجله دیکته می شود. گرچه، باز هم حق انتخاب دارید.

برای درک بهتر این بخش توصیه میشود مقاله ای که در مورد قطع های دوربین است را مطالعه کنید.) از میان دو قطع افقی و عمودی، بررسی عکسهای افقی راحت تر است، شاید به دلیل نسبت دو چشم ما، یا آشنایی با قالب های صفحه سینما و تلویزیون، به نظر می رسد کادربندی افقی حرکات افقی و خطوط ساختاری را تقویت می کند به خصوص زمانی که قطع عکس بلند و باریک است.

عکس های عمودی

عکس های عمودی کشش عمودی بیشتری نسبت به محتویات خود عرضه می دارند. پایداری زمینی کمتری وجود دارد، و این امر به موضوع اصلی جلوه با ابهت تر و مسلط تری می دهد. خطوط عمودی تأکید بیشتری دارند، شاید به این دلیل که در موضوع تمایل به مقایسه عناصر بالا و پایین کادر دارید تا چپ و راست، و از این رو عکس عمودی بررسی می گردد.

عکس های مربع

عکس های مربع کاملا متفاوت اند و به طور مرسوم به عنوان قطع پرتره استفاده می شوند. هر گوشه قطع مربع کشش یکسانی از مرکز دارد، با ارائه جلوه ای متعادل و متقارن، بسیاری از عکاسان از قطع مربع اجتناب می کنند، اما اگر استفاده از آن با موفقیت همراه باشد بسیار مؤثر خواهد بود. خصوصا حرکت در کادر مربع سخت است می توان از قطع مربع برای خلق یک جلوه پویا (دینامیک و احساس حرکت در کادر استفاده کرد.

ترکیب عکس ها و کادر های متفاوت

البته همیشه محدود به قالب تصویری خاصی از نظر تناسب ارتفاع به پهنای موضوع نیستید. موضوعی با تسلط عمودی می تواند درون یک کادر افقی ترکیب شود، بعضی مواقع به واسطه یک کادر در کادر – با نمایش آن درون یک محوطه عمودی طبیعی شکل گرفته توسط فضای مابین درختان یا بناها، یا از میان یک درگاه، پنجره یا آیینه عمودی.

برش عکس ها

هم چنین برش دادن هر عکسی به تناسب های مختلف هنگام بزرگ کردن نیز میسر است، ایجاد قالبی باریک تر یا مربع تر. برش (کراپ) تصاویر دیجیتال هم می تواند در دوربین با عملکرد حالت برش انجام شود (نه در تمام دوربین های دیجیتال، اما بیشتر دوربین های کیفیت پایین موجود در بازار هم دارای این عملکرد هستند و هم در پسا تولید.

تحول قوانین گذشته

برای سال ها بعضی عکاسان پیشتاز شدید مخالف هرگونه دستکاری بودند، حتی تا آن جا که نوارة باریکی از حاشیه فیلم را برای اثبات باقی ماندن آن چه دقیقا درون دوربین ترکیب بندی شده چاپ می کردند. امروزه با تولید انبوه تصاویر و ایجاد تغییرات (منی پولیشن) دیجیتال تاحد زیادی این نوع نظریات از بین رفته و بسیاری بر این اعتقاد اند که نگه داشتن هر عکس در تناسبات اقطع دوربین خسته کننده و غیر ضروری است. به لحاظ حرفه ای بیشتر مواقع ناگزیر به تولید نتایجی هستید که دقیقا در صفحه بندی اعمال می شود.

مقالات مرتبط:

محتوا و معنا در سبک عکاسی

سبک های عکاسی

موضوع عکس ها و جزییات (قالب، طرح و …)